داشت میرفت لب چشمه سواری با دست
دشت لبریز عطش بود، عطش... اما دست...
در سکوتی لبالب از فریاد گوشه چشمی به آسمان دارد
یک بغل بغض و تاول و ترکش، یک بغل بغض بیکران دارد
این آفتاب مشرقی بیکسوف را
ای ماه! سجده آر و بسوزان خسوف را
شب در سکوت کوچه بسی راه رفته بود
امواج مد واقعه تا ماه رفته بود