با یک تبسم به قناری‌ها زبان دادی
بالی برای پر زدن تا بی‌کران دادی
خبر رسید که در بند، جاودان شده‌ای
ز هر کرانه گذشتی و بی‌کران شده‌ای
خاموش ولی غرق ترنّم بودی
در خلسۀ عاشقانه‌ات گُم بودی
مسافری که همیشه سر سفر دارد
برای همسفران حکم یک پدر دارد
ای بسته به دستِ تو دل پیر و جوان‌ها
ای آن‌که فرا رفته‌ای از شرح و بیان‌ها
شب در سکوت کوچه بسی راه رفته بود
امواج مد واقعه تا ماه رفته بود
