ای دل سوختگان شمع عزای حرمت
اشک ما وقف تو و کربوبلای حرمت
کسی که عشق بُوَد محو بردباری او
روان به پیکر هستیست لطف جاری او
با ظلم بجنگ، حرف مظلوم این است
راهی که حسین کرده معلوم این است
شب در سکوت کوچه بسی راه رفته بود
امواج مد واقعه تا ماه رفته بود
