وقتی در خانۀ علی میلرزد
دنیا به بهانۀ علی میلرزد
ایرانم! ای از خونِ یاران، لالهزاران!
ای لالهزارِ بی خزان از خونِ یاران!
آیا چه دیدی آن شب، در قتلگاه یاران؟
چشم درشت خونین، ای ماه سوگواران!...
در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بیکفنت را
