پس از چندین و چندین سال آمد پیکرش تازه
نگاهش از طراوت خیس‌تر، بال و پرش تازه
بد نیست که از سکوت تن‌پوش کنی
غوغای زمانه را فراموش کنی
مرا مباد که با فخر همنشین باشم
غریب‌وار بمیرم، اگر چنین باشم
عالمى سوخته از آتش آهِ من و توست
این در سوخته تا حشر گواهِ من و توست
صدای کیست چنین دلپذیر می‌آید؟
کدام چشمه به این گرمسیر می‌آید؟
