تا نگردیده‌ست خورشید قیامت آشکار
مشتِ آبی زن به روی خود، ز چشمِ اشک‌بار
با ریگ‌های رهگذر باد
در خیمه‌های خسته بخوانید
ماه فرو ماند از جمال محمد
سرو نباشد به اعتدال محمد
عالمى سوخته از آتش آهِ من و توست
این در سوخته تا حشر گواهِ من و توست
بى‌سر و سامان توام يا حسين
دست به دامان توام يا حسين
