آرامشی به وسعت صحراست مادرم
اصلاً گمان کنم خودِ دریاست مادرم
رسانده‌ام به حضور تو قلب عاشق را
دل رها شده از محنت خلایق را
ای انتظارِ جاری ده قرن تا هنوز
بی‌تو غروب می‌شود این روزها هنوز
در ساحل جود خدا باران گرفته
باران نور و رحمت و احسان گرفته
سیلاب می‌شویم و به دریا نمی‌رسیم
پرواز می‌کنیم و به بالا نمی‌رسیم
