غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
تابید بر زمین
نوری از آسمان
رسانده‌ام به حضور تو قلب عاشق را
دل رها شده از محنت خلایق را
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
در ساحل جود خدا باران گرفته
باران نور و رحمت و احسان گرفته
سیلاب می‌شویم و به دریا نمی‌رسیم
پرواز می‌کنیم و به بالا نمی‌رسیم
