رسیدی و پر و بال فرشته‌ها وا شد
شب از کرانۀ هستی گذشت و فردا شد
پروندۀ جرم مستند را چه کنم؟
شرمندگی الی الابد را چه کنم؟
امروز که انتهای دنیای من است
آغاز تمام آرزوهای من است
با بال و پری پر از کبوتر برگشت
هم بالِ پرنده‌های دیگر برگشت
در شور و شر حجاز تنهاست علی
در نیمه‌شبِ نماز تنهاست علی
آن روز، گدازۀ دلم را دیدم
خاکستر تازۀ دلم را دیدم
آن جانِ جهانِ جود برمی‌گردد
ـ بر اجدادش درود ـ برمی‌گردد
بیا به خانه که امّید با تو برگردد
هزار مرتبه خورشید با تو برگردد
یک دختر و آرزوی لبخند که نیست
یک مرد پر از کوه دماوند که نیست
می‌رسم خسته می‌رسم غمگین
گرد غربت نشسته بر دوشم
