ای لحظه‌به‌لحظه در تماشای همه
دیروزی و امروزی و فردای همه
ای کاش مرا گلایه از بخت نبود
یک لحظه خیالم از خودم تخت نبود
قرآن که کلام وحده الا هوست
آرامش جان، شفای دل‌ها، در اوست
چشم همه چشمه‌های جوشان به خداست
باران، اثر نگاه دهقان به خداست
دشمن که به حنجر تو خنجر بگذاشت
خاموش، طنین نای تو می‌پنداشت
هر چند قدش خمیده، امّا برپاست
چندی‌ست نیارمیده، امّا برپاست
با هر نفسم به یاد او افتادم
دنیا همه رفت و او نرفت از یادم
