هنگام سپیده بود وقتی می‌رفت
از عشق چه دیده بود وقتی می‌رفت؟
لطفی که کرده است خجل بارها مرا
برده‌ست تا دیار گرفتارها مرا
ای قوم به حج آمده در خویش نپایید
از خود به‌درآیید که مهمان خدایید
دل را به نور عشق صفا می‌دهد نماز
جان را به ياد دوست جلا می‌دهد نماز
بهار آمد بهار من نیامد
گل آمد گل‌عذار من نیامد
