یاد تو گرفته قلب‌ها را در بر
ماییم و درود بر تو ای پیغمبر
سر نهادیم به سودای کسی کاین سر از اوست
نه همین سر که تن و جان و جهان یک‌سر از اوست...
فرخنده پیکری‌ست که سر در هوای توست
فرخنده‌تر سری‌‌ست که بر خاک پای توست
گر بسوزیم به آتش همه گویند سزاست
در خور جورم و از فضل توام چشم عطاست
تو همچون غنچه‌های چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
