ای کاش فراغتی فراهم می‌شد
از وسعت دردهای تو کم می‌شد
یاد تو گرفته قلب‌ها را در بر
ماییم و درود بر تو ای پیغمبر
در وسعت شب سپیده‌ای آه کشید
خورشید به خون تپیده‌ای آه کشید
الهی سینه‌ای ده آتش افروز
در آن سینه دلی، وآن دل همه سوز
به نام چاشنی‌بخش زبان‌ها
حلاوت‌سنج معنی در بیان‌ها...
صبحی گره از زمانه وا خواهد شد
راز شب تار، برملا خواهد شد
