ای دل سوختگان شمع عزای حرمت
اشک ما وقف تو و کرب‌وبلای حرمت
کسی که عشق بُوَد محو بردباری او
روان به پیکر هستی‌ست لطف جاری او
تا برویم ریشه‌ای چون تاک می‌خواهم که هست
نور می‌خواهم که هستی خاک می‌خواهم که هست
تو همچون غنچه‌های چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
خواست لختی شکسته بنویسد
به خودش گفت با چه ترکیبی
