آیینۀ وحی و آیت بیداری‌ست
کارش همه دلنوازی و دلداری‌ست
دل در حرم تو خویش را گم کرده‌ست
یعنی عوض گریه تبسم کرده‌ست
زیبایی چشمه‌سار در چشمش بود
دلتنگی و انتظار در چشمش بود
شوریده‌‌سری مسافری دلخسته
مانند نماز خود، شکسته بسته...
مفتاح اجابت دعایش، خواندند
سرچشمۀ رحمت خدایش، خواندند
یک لحظه شدیم خیره تا در چشمت
دیدیم تمام درد را در چشمت
قد قامت تو کلام عاشورا بود
آمیخته با قیام عاشورا بود
هرگز نگذاشت تا ابد شب باشد
او ماند که در کنار زینب باشد
جز در غم عشق سینه را چاک مکن
دل خوش به کسی در سفر خاک مکن
چون لاله به ساحت چمن می‌سوزم
با یاد تو پاره پاره تن می‌سوزم
زان‌روز که سوخت از عطش کام حسین
گوش دل عالم است و پیغام حسین
آن لاله که عشق و خون بهارش بودند
گل‌های مدینه داغ‌دارش بودند
آن کشته که دین زنده به نامش باشد
پاینده نماز از قیامش باشد
