ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دلسوختۀ آتش آهش باشیم
مهمون از راه اومده شهر شده آماده
بازم امشب تو حرم غلغله و فریاده
گفتیم وقت شادی و وقت عزا، حسین
تنها دلیل گریه و لبخند ما حسین
تا از دل ابر تیره بیرون نشوید
چون ماه چراغ راه گردون نشوید
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خونآلوده
بازآ که غم زمانه از دل برود
خواب از سر روزگار غافل برود
هرچند ز غربتت گزند آمده بود
زخمت به روانِ دردمند آمده بود