ای کاش فراغتی فراهم می‌شد
از وسعت دردهای تو کم می‌شد
وقتی در خانۀ علی می‌لرزد
دنیا به بهانۀ علی می‌لرزد
در وسعت شب سپیده‌ای آه کشید
خورشید به خون تپیده‌ای آه کشید
لطفی که کرده است خجل بارها مرا
برده‌ست تا دیار گرفتارها مرا
صبحی گره از زمانه وا خواهد شد
راز شب تار، برملا خواهد شد
