تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بی‌حساب پیدا شد
امروز که انتهای دنیای من است
آغاز تمام آرزوهای من است
با بال و پری پر از کبوتر برگشت
هم بالِ پرنده‌های دیگر برگشت
لطفی که کرده است خجل بارها مرا
برده‌ست تا دیار گرفتارها مرا
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
یک دختر و آرزوی لبخند که نیست
یک مرد پر از کوه دماوند که نیست
