آدم در این کرانه دلش جای دیگری‌ست
این خاک، کربلای معلای دیگری‌ست
کنج اتاقم از تب و تاب دعا پر است
دستانم از «کذالک» از «ربنا» پر است
مسیح، خوانده مرا، وقت امتحان من است
زمان، زمانِ رجزخوانی جوان من است
از غم دوست در این میکده فریاد کشم
دادرس نیست که در هجر رخش داد کشم
غم با نگاه خیس تو معنا گرفته
یک موج از اشک تو را دریا گرفته
