هر نسیمی خسته از کویت خبر می‌آورد
چشم تر می‌آورد، خونِ جگر می‌آورد
رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
نه فقط سرو، در این باغِ تناور دیده
لاله‌ها دیده ولیکن همه پرپر دیده
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
از غم دوست در این میکده فریاد کشم
دادرس نیست که در هجر رخش داد کشم
