ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
ای پاسخ بی‌چون و چرای همۀ ما
اکنون تویی و مسأله‌های همۀ ما
مرا مباد که با فخر همنشین باشم
غریب‌وار بمیرم، اگر چنین باشم
این چه خروشی‌ست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
صدای کیست چنین دلپذیر می‌آید؟
کدام چشمه به این گرمسیر می‌آید؟
