خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
بر نبض این گهواره نظم کهکشان بسته‌ست
امید، بر شش ماه عمر او زمان بسته‌ست
صحبت از دستی که رزق خلق را می‌داد شد
هر کجا شد حرف از آن بانو به نیکی یاد شد
میان هلهله سینه مجال آه نداشت
برای گریه شریکی نبود و چاه نداشت
مرا مباد که با فخر همنشین باشم
غریب‌وار بمیرم، اگر چنین باشم
به‌نام او که دل را چاره‌ساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
صدای کیست چنین دلپذیر می‌آید؟
کدام چشمه به این گرمسیر می‌آید؟
