کمر بر استقامت بسته زینب
که یک‌دم هم ز پا ننشسته زینب
چون کوفه که چهره‌ای پر از غم دارد
این سینه، دلی شکسته را کم دارد
نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم
عشق، هر روز به تکرار تو برمی‌خیزد
اشک، هر صبح به دیدار تو برمی‌خیزد
پرده برمی‌دارد امشب، آفتاب از نیزه‌ها
می‌دمد یک آسمان خورشید ناب از نیزه‌ها
یک کوه رشید داده‌ام ای مردم!
یک باغ امید داده‌ام ای مردم!
بیاور با خودت نور خدا را
تجلی‌های مصباح الهدی را
خوش باد دوباره یادی از جنگ شده‌ست
دریاچۀ خاطرات خون‌رنگ شده‌ست
شبی نشستم و گفتم دو خط دعا بنویسم
دعا به نیت دفع قضا بلا بنویسم
چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست
