پیراهن سپید ستاره سیاه بود
تابوت شب روان و بر آن نعش ماه بود
پشت غزل شکست و قلم شد عصای او
هر جا که رفت، رفت قلم پا به پای او...
برخاستم از خواب اما باورم نیست
هم‌سنگرم! هم‌سنگرم! هم‌سنگرم! نیست
«بشنو از نی چون حکایت می‌کند»
شیعه را در خون روایت می‌کند
خبر این بود که یک سرو رشید آوردند
استخوان‌های تو را در شب عید آوردند
