تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بیحساب پیدا شد
میآیم از رهی که خطرها در او گم است
از هفتمنزلی که سفرها در او گم است
در سکوتی لبالب از فریاد گوشه چشمی به آسمان دارد
یک بغل بغض و تاول و ترکش، یک بغل بغض بیکران دارد
مدینه حسینت کجا میرود؟
اگر میرود، شب چرا میرود؟
