ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دل‌سوختۀ آتش آهش باشیم
تا چند اسیر رنگ و بو خواهی شد؟
چند از پی هر زشت و نکو خواهی شد؟
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خون‌آلوده
در سکوتی لبالب از فریاد گوشه چشمی به آسمان دارد
یک بغل بغض و تاول و ترکش، یک بغل بغض بی‌کران دارد
