همین که بهتری الحمدلله
جدا از بستری، الحمدلله
غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
خبر رسید که در بند، جاودان شده‌ای
ز هر کرانه گذشتی و بی‌کران شده‌ای
خاموش ولی غرق ترنّم بودی
در خلسۀ عاشقانه‌ات گُم بودی
مسافری که همیشه سر سفر دارد
برای همسفران حکم یک پدر دارد
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
منظومهٔ دهر، نامرتب شده بود
هم روز رسیده بود هم شب شده بود
خانه‌های آن کسانی می‌خورد در، بیشتر
که به سائل می‌دهند از هرچه بهتر بیشتر
