تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بی‌حساب پیدا شد
در سرم پیچیده باری، های و هوی کربلا
می‌روم وادی به وادی رو به سوی کربلا
قندیل و شمعدان و چراغان
آیینه و بلور و کبوتر
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
کوه آهسته گام برمی‌داشت
پیکر آفتاب بر دوشش
جاده مانده‌ست و من و اين سر باقى مانده
رمقی نيست در اين پيکر باقى مانده
