می‌گوید از شکستن سرو تناورش
این شیرزن که مثل پدر، مثل مادرش...
کمر بر استقامت بسته زینب
که یک‌دم هم ز پا ننشسته زینب
نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم
قندیل و شمعدان و چراغان
آیینه و بلور و کبوتر
زنی شبیه خودش عاشق، زنی شبیه خودش مادر
سپرده بر صف آیینه دوباره آینه‌ای دیگر
بیاور با خودت نور خدا را
تجلی‌های مصباح الهدی را
کوه آهسته گام برمی‌داشت
پیکر آفتاب بر دوشش
جاده مانده‌ست و من و اين سر باقى مانده
رمقی نيست در اين پيکر باقى مانده
گاهی اگر با ماه صحبت کرده باشی
از ما اگر پیشش شکایت کرده باشی
