ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دل‌سوختۀ آتش آهش باشیم
مردم که شهامت تو را می‌دیدند
خورشید رشادت تو را می‌دیدند
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خون‌آلوده
وَ قالت بنتُ خَیرِالمُرسَلینا
بِحُزنٍ اُنظُرینا یا مدینا
تو قرآن خواندی و او هم‌زمان زد
زبانم لال هی زخم زبان زد
عقولٌ قاصرٌ عن کُنهِ مَجدِه
وَ اَنعَمنا و فَضَّلنا بِحَمدِه
خزان پژمرد باغ آرزو را
«گلی گم کرده‌ام می‌جویم او را»
عطش می‌گفت اِشرِب... گفت حاشا
تماشا کن تماشا کن تماشا
برای خاطر طفلان نیامد
نه، ابری با لب خندان نیامد
