ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
و آتش چنان سوخت بال و پرت را
که حتی ندیدیم خاکسترت را
این چه خروشی‌ست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
بى‌سر و سامان توام يا حسين
دست به دامان توام يا حسين
