ای کاش فراغتی فراهم می‌شد
از وسعت دردهای تو کم می‌شد
با ظلم بجنگ، حرف مظلوم این است
راهی که حسین کرده معلوم این است
در وسعت شب سپیده‌ای آه کشید
خورشید به خون تپیده‌ای آه کشید
و آتش چنان سوخت بال و پرت را
که حتی ندیدیم خاکسترت را
صبحی گره از زمانه وا خواهد شد
راز شب تار، برملا خواهد شد
