او آفتاب روشن و صادق بود
گِردش پر از ستارۀ عاشق بود
هنگام سپیده بود وقتی میرفت
از عشق چه دیده بود وقتی میرفت؟
گفته بودی که به دنیا ندهم خاک وطن را
بردهام تا بسپارم به دم تیر بدن را
تا به کی از سخن عشق گریزان باشم؟
از تو ننویسم و هربار پشیمان باشم؟
