از خودم می‌پرسم آیا می‌شود او را ببینم؟
آن غریب آشنا را می‌شود آیا ببینم؟
تکبیر می‌گفتند سرتاسر، ذَرّات عالم هم‌زبان با تو
گویا زمین را بال و پر دادی، نزدیک‌تر شد آسمان با تو
گردۀ مستضعفین شد نردبان عده‌ای
تنگناهای زمین شد آسمان عده‌ای
تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بی‌حساب پیدا شد
گفته بودی که به دنیا ندهم خاک وطن را
برده‌ام تا بسپارم به دم تیر بدن را
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
به تپش آمده با یاد تو از نو کلماتم
باز نام تو شده باعث تجدید حیاتم
