بهارا! حال زارم را بگویم؟
دل بی برگ و بارم را بگویم؟
غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
تویی که نام تو در صدر سربلندان است
هنوز بر سر نی چهرۀ تو خندان است
به تعداد نفوس خلق اگر سوی خدا راه است
همان‌قدر انتخاب راه دشوار است و دلخواه است
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
