ای غم، تو که هستی؟ از کجا می‌آیی؟
هر دم به هوای دل ما می‌آیی
وانهاده‌ست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبرده‌ست تنش را این بار
شب، شبِ اشک و تماشاست اگر بگذارند
لحظه‌ها با تو چه زیباست اگر بگذارند
باران ندارد ابرهای آسمانش
باران نه اما چشم‌های مهربانش...
از نو شکفت نرگس چشم‌انتظاری‌ام
گل کرد خارخار شب بی‌قراری‌ام
