هر نسیمی خسته از کویت خبر میآورد
چشم تر میآورد، خونِ جگر میآورد
نه فقط سرو، در این باغِ تناور دیده
لالهها دیده ولیکن همه پرپر دیده
ای دلنگران که چشمهایت بر در...
شرمنده که امروز به یادت کمتر...
ای پاسخ بیچون و چرای همۀ ما
اکنون تویی و مسألههای همۀ ما
با دشمن خویشیم شب و روز به جنگ
او با دم تیغ آمده، ما با دل تنگ
برخیز که راه رفته را برگردیم
با عشق به آغوش خدا برگردیم
