مگر در ساعت رفتن دلم جا مانده بود اینجا؟
که از پی کفشدارانش مرا خواندند زود اینجا
تو قلّهنشین بام خوبیهایی
تنها نه نشان که نام خوبیهایی
تو همچون غنچههای چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
فریاد اگرچه در تو پنهان بودهست
خورشید تکلّمت فروزان بودهست
