ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
مردم که شهامت تو را میدیدند
خورشید رشادت تو را میدیدند
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
قدم در دفاع از حرم برندارد
سپاھی که تیغ دودَم برندارد
تو قلّهنشین بام خوبیهایی
تنها نه نشان که نام خوبیهایی
این چه خروشیست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
فریاد اگرچه در تو پنهان بودهست
خورشید تکلّمت فروزان بودهست