ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
رود از جناب دریا فرمان گرفته است
یعنی دوباره راه بیابان گرفته است
این چه خروشی‌ست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بی‌کفنت را
