مردم که شهامت تو را میدیدند
خورشید رشادت تو را میدیدند
داشت میرفت لب چشمه سواری با دست
دشت لبریز عطش بود، عطش... اما دست...
عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
نشسته سایهای از آفتاب بر رویش
به روی شانهٔ طوفان رهاست گیسویش