ای دل سوختگان شمع عزای حرمت
اشک ما وقف تو و کربوبلای حرمت
کسی که عشق بُوَد محو بردباری او
روان به پیکر هستیست لطف جاری او
دستی كه طرح چشم تو را مست میكشید
صد آسمان ستاره از آن دست میكشید
در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بیکفنت را
