عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
پیشانیات
از میان دیوار میدرخشد
آرامشی به وسعت صحراست مادرم
اصلاً گمان کنم خودِ دریاست مادرم
به گونۀ ماه
نامت زبانزد آسمانها بود
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
