بر عفو بی‌حسابت این نکته‌ام گواه است
گفتی که یأس از من بالاترین گناه است
آمدیم از سفر دور و دراز رمضان
پی نبردیم به زیبایی راز رمضان
الغرض! فیض خاص گشت تمام
سهم ما باز، فیض عام شده است
بی‌تو ای جانِ جهان، جان و جهان را چه کنم؟
خود جهان می‌گذرد، ماندن جان را چه کنم؟
ای دوست ز رحمت، دلِ آگاهم ده
در ماه دعا سیرِ الی اللّهم ده
السلام ای ماه پنهان پشت استهلال ما
ما به دنبال تو می‌گردیم و تو دنبال ما
چه شب است یا رب امشب كه شكسته قلب یاران
چه شبى كه فیض و رحمت، رسد از خدا چو باران
کیست تا کشتی جان را ببرد سوی نجات
دست ما را برساند به دعای عرفات
