غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
زندگی جاری‌ست
در سرود رودها شوق طلب زنده‌ست
باز از بام جهان بانگ اذان لبریز است
مثنوی بار دگر از هیجان لبریز است
