ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
و کاش مرد غزل‌خوان شهر برگردد
به زیر بارش باران شهر برگردد
این چه خروشی‌ست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
قرآن که کلام وحده الا هوست
آرامش جان، شفای دل‌ها، در اوست
