ای کاش فراغتی فراهم می‌شد
از وسعت دردهای تو کم می‌شد
در وسعت شب سپیده‌ای آه کشید
خورشید به خون تپیده‌ای آه کشید
تو کیستی که ز دستت بهار می‌ریزد
بهار در قدمت برگ و بار می‌ریزد
صبحی گره از زمانه وا خواهد شد
راز شب تار، برملا خواهد شد
بى‌سر و سامان توام يا حسين
دست به دامان توام يا حسين
