«بشنو از نی چون حکایت میکند»
شیعه را در خون روایت میکند
اذانی تازه کرده در سرم حسّ ترنم را
ندای ربّنا را، اشک در حال تبسم را
آزادگی ز منّت احسان رمیدن است
قطع امید، دست طلب را بریدن است
همّت ای جان که دل از بند هوا بگشاییم
بال و پر سوی سعادت چو هما بگشاییم
پیری رسید و مستی طبع جوان گذشت
ضعف تن از تحمّل رطل گران گذشت