غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
موسایی و صد جلوه به هر طور کنی
هر جا گذری، حکایت از نور کنی
دست من یک لحظه هم از مرقدت کوتاه نیست
هرکسی راهش بیفتد سمت تو گمراه نیست
احساس از هفت آسمان می‌بارد، احساس
بوی گل سرخ است يا بوی گل ياس؟
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
از جوار عرش سرزد آفتاب دیگری
وا شد از ابوا به روی خلق، باب دیگری...
