سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
از سمت مدینه خبر آورد نسیمی
تا مژده دهد آمده مولود عظیمی
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
آرامشی به وسعت صحراست مادرم
اصلاً گمان کنم خودِ دریاست مادرم
تو کیستی که ز دستت بهار میریزد
بهار در قدمت برگ و بار میریزد